Γιατί προσεγγίζουμε αυτό το θέμα;

Οι αλλαγές και η νέα προσέγγιση είναι απαραίτητες για τη δημιουργία παραγωγής στον τομέα της μόδας. Το σημερινό γραμμικό σύστημα στην κλωστοϋφαντουργία επιβαρύνει τα αποθέματα φυσικών πόρων, ρυπαίνει, υποβαθμίζει το περιβάλλον και τα οικοσυστήματα. Προωθεί σημαντικές αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Μόνο η κλωστοϋφαντουργία βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην κατανάλωση μη ανανεώσιμων πρώτων υλών, όπως: πετρέλαιο κατά την παραγωγή συνθετικών ινών, λιπάσματα για την καλλιέργεια βαμβακιού, χημικά για την παραγωγή, τη βαφή και το φινίρισμα των επιφανειών των υφασμάτων κ.λπ. Η παραγωγή, συμπεριλαμβανομένης της καλλιέργειας βαμβακιού, συμβάλλει στη χρήση νερού, δημιουργώντας αυξανόμενα προβλήματα λειψυδρίας. Το 2017 η παραγωγή και οι πωλήσεις ενδυμάτων, υποδημάτων και οικιακών υφασμάτων κατανάλωσαν περίπου 1,3 τόνους πρωτογενών πρώτων υλών και 104 κυβικά μέτρα νερού ανά κάτοικο της ΕΕ – σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τον ΕΟΠ, η κατασκευή ειδών ένδυσης, υπόδησης καθώς και οικιακών υφασμάτων είχε ως αποτέλεσμα εκπομπές 654 kg ισοδύναμου CO2 ανά κάτοικο στην ΕΕ (ΕΕ-28, 2017), καθιστώντας τα υφάσματα την πέμπτη μεγαλύτερη πηγή εκπομπών CO2 που συνδέονται με την ιδιωτική κατανάλωση.