Έρευνα για τη βιομηχανία μόδας στην ΕΕ

Μια έκθεση για το 2020 στο ofeminin πραγματοποίησε έρευνα σε συνολικά 108 μάρκες ένδυσης και αλυσίδες λιανικής πώλησης από 14 χώρες – συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Σουηδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Πολωνίας. Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης για το θέμα της αξιοπρεπούς αμοιβής, καμία από τις εταιρείες που προσφέρει αξιοπρεπείς μισθούς σε όλους τους εργαζόμενους στην αλυσίδα εφοδιασμού της.

Όσον αφορά τον κατώτατο μισθό: πρώτον, δεν υπάρχει σε όλες τις χώρες, είναι μόνο μια νομική λύση, και δεύτερον, ακόμη και αν υπάρχει, συνήθως δεν επαρκεί για την κάλυψη των βασικών αναγκών.

Πρώτα απ’ όλα, η βιομηχανία ενδυμάτων είναι μια παγκόσμια βιομηχανία που για δεκαετίες είχε ως στόχο να κερδίζει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, πράγμα που σημαίνει φθηνότερο κόστος παραγωγής. Αυτό σημαίνει ότι έχει επωφεληθεί από τους πενιχρούς μισθούς των εργαζομένων.

Ωστόσο, βλέποντας μια ετικέτα “Made in…” σε οποιαδήποτε ασιατική χώρα, δεν χρειάζεται αμέσως να εξάγουμε ως συμπέρασμα ότι οι εργάτες έχουν υποστεί εκμετάλλευση. Ως παράδειγμα η ραφή στην Ασία δεν χρειάζεται να είναι κατώτερη, μπορούμε να δώσουμε το παράδειγμα της πολωνικής μάρκας KOKOworld, η οποία ράβει την πρώτη της Fairtrade συλλογή στην Ασία, και συγκεκριμένα στην Ινδία. Και ράβει εκεί όχι επειδή είναι φθηνότερα, αλλά επειδή θέλει να είναι σωστή η όλη διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων των εργασιακών δικαιωμάτων, απλά δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί στην Πολωνία[1] .

Η κατάσταση με την κατασκευή ενδυμάτων στην Ευρώπη είναι διπλή. Ενώ υπάρχουν μικρές εγχώριες εταιρείες όπου τα ενδύματα παράγονται με σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων και τη βιωσιμότητα, τις περισσότερες φορές η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι περισσότερες μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες που σχετίζονται με τη μόδα αναθέτουν την παραγωγή των προϊόντων τους σε τεράστια εργοστάσια, που τις περισσότερες φορές βρίσκονται στην Ασία. Αυτά τα εργοστάσια τις περισσότερες φορές παραβιάζουν βασικά δικαιώματα των εργαζομένων τους, απασχολούν παιδιά και οι μισθοί που καταβάλλονται στους εργαζόμενους συνήθως έρχονται σε αντίθεση με κάθε δίκαιη αποζημίωση. Δυστυχώς, η ευρωπαϊκή βιομηχανία μόδας κυριαρχείται από το τελευταίο μοντέλο και θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στους τοπικούς κατασκευαστές ενδυμάτων, να τους στηρίξουμε και να συμβάλουμε στη βελτίωση της κατάστασης της απασχόλησης στον τομέα. Τα στατιστικά στοιχεία και τα στοιχεία απασχόλησης για τα εργοστάσια ενδυμάτων σήμερα δεν είναι ενθαρρυντικά.

Χρειάζεται ένας μεγάλος αριθμός τεχνιτών για να δημιουργηθεί ένα προϊόν για έναν πελάτη, κάτι που έρχεται αντιμέτωπο με την εκμετάλλευση που συναντά κανείς στη βιομηχανία της μόδας. Δεν υπάρχουν απλώς ελαττώματα στη βιομηχανία, αλλά ζητήματα που απαιτούν τη μέγιστη δυνατή προσοχή, καθώς ο βαθμός της εκμετάλλευσης είναι ανεξέλεγκτος. Στατιστικά, το 31,9% της συνολικής απασχόλησης στη βιομηχανία ενδυμάτων είναι γυναίκες, αν και παρατηρείται επίσης ένα παράλογο ποσοστό παιδικής εργασίας. Είναι υψηλό σε αυτόν τον κλάδο λόγω των εργασιών που είναι καταλληλότερες για παιδιά παρά για ενήλικες. Ένα παράδειγμα είναι οι κατασκευαστές βαμβακερών ενδυμάτων, οι οποίοι έχουν τη δική τους αλυσίδα εφοδιασμού, για την οποία το μάδημα βαμβακιού είναι μια περίπλοκη δραστηριότητα. Τα παιδιά προσλαμβάνονται για τέτοιες εργασίες για να αποφευχθούν ζημιές, καθώς τα παιδιά έχουν μικρά δάχτυλα που βολεύουν στην υλοποίηση αυτής της εργασίας[2] .

Source: https://cdn.pixabay.com/photo/2012/03/01/00/37/buttons-19755_960_720.jpg

[1] ofeminin https://www.ofeminin.pl/swiat-kobiet/kariera/zadna-z-marek-odziezowych-nie-zapewnia-godnych-plac-wszystkim-pracownikom/p1s5fms

[2] Fashion & Law Journal “Legal Issues in Fashion Industry”  https://fashionlawjournal.com/legal-issues-in-fashion-industry/