Η πολυπλοκότητα της αλυσίδας εφοδιασμού
Όταν μιλάμε για την αλυσίδα παραγωγής, αναφερόμαστε σε όλα τα στάδια από την πρώτη ύλη μέχρι το τελικό ένδυμα.
Σήμερα, η αλυσίδα εφοδιασμού της μόδας είναι μια πυκνή αλυσίδα προμηθευτών και υποπρομηθευτών που βρίσκονται διάσπαρτοι από τη μια πλευρά του πλανήτη στην άλλη- είναι δύσκολο να τους γνωρίζει κανείς και να τους παρακολουθεί. Η παγκοσμιοποίηση έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό, επιτρέποντας τη βελτιστοποίηση της παραγωγής με τη διανομή της σε πολύ διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Χωρίς αυτή την εξάπλωση, θα ήταν αδύνατο να φέρουμε στα καταστήματα δεκάδες συλλογές το χρόνο στις φτηνές τιμές της γρήγορης μόδας. Γνωρίζουμε ότι αυτό το μοντέλο παραγωγής έχει τεράστιες επιπτώσεις, περιβαλλοντικές και κοινωνικές, και αυτή η πολυπλοκότητα και η αδιαφάνεια της αλυσίδας αξίας καθιστά δύσκολο να εντοπιστούν τα σημεία στα οποία εμφανίζονται αυτές οι επιπτώσεις και να σχεδιαστούν οι απαραίτητες στοχευμένες δράσεις.
Παρόλο που δεν υπάρχει ενιαίο μοντέλο μιας αλυσίδας εφοδιασμού μόδας, δεδομένου ότι τα προϊόντα της είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους και, ως εκ τούτου, ακολουθούν διαφορετικές διαδικασίες, απλοποιώντας πολύ θα μπορούσαμε να έχουμε μια παρόμοια δομή, όπου κάθε βαθμίδα είναι ένα διαφορετικό επίπεδο:
https://www.uts.edu.au/news/business-law/what-covid-19-means-people-making-your-clothes
– Στάδιο 0: σχεδιασμός, εφοδιαστική, μάρκετινγκ
-Στάδιο 1: παραγωγή τελικού προϊόντος
-Επίπεδο 2: κατασκευή υφασμάτων
-Επίπεδο 3: επεξεργασία πρώτων υλών
-Στάδιο 4: παραγωγή πρώτων υλών, π.χ. καλλιέργεια βαμβακιού
Κατά μέσο όρο, μόνο στην κατηγορία 1, κάθε δομημένη μάρκα διαθέτει ένα δίκτυο 300 έως 3000 προμηθευτών, ο καθένας από τους οποίους με τη σειρά του έχει 50 έως 200 άλλους προμηθευτές.[1]
Το τοπίο με το οποίο έρχονται αντιμέτωπες οι μάρκες είναι επομένως εξαιρετικά πολύπλοκο και αποτελείται από πολύ διαφορετικούς φορείς και ζητήματα βιωσιμότητας: μια εταιρεία που ασχολείται με την καλλιέργεια βαμβακιού έχει εντελώς διαφορετικά περιβαλλοντικά ζητήματα από μια εταιρεία που ασχολείται με την κοπή και την ραπτική, για παράδειγμα.
Επιπλέον, καθώς απέχουν εκατομμύρια χιλιόμετρα μεταξύ τους, οι εταιρείες αυτές υπόκεινται συνήθως σε διαφορετικούς κανονισμούς και για μια ενιαία μάρκα είναι δύσκολο να τους ακολουθήσει όλους και να διασφαλίσει ότι τηρούνται.
[1] Francesca Rulli, Fashionisti Consapevoli: vademecum della moda sostenibile