English
Italiano
Lietuvių
Español
ΕλληνικάMateriały biopochodne
Materiały biopochodne to biopolimery chemicznie syntezowane z zasobów odnawialnych, które mogą stanowić kolejną alternatywę dla poliestru oraz włókien syntetycznych.
Ich włókna mogą pochodzić z bioplastików lub plastików częściowo biopochodnych; bioplastiki pozyskuje się z odnawialnej biomasy, czyli np. z ziemniaków lub kukurydzy. Ich właściwości są zbliżone do plastików ropopochodnych, ale ich produkcja zużywa o 20-30% mniej energii. Jest to nowoczesna technologia o ogromnym potencjalne, ale obecnie nie gwarantuje ona wszechstronności właściwej plastikom ropopochodnym. Istotnie, pod uwagę należy także wziąć źródło biomasy wykorzystywanej do produkcji bioplastików. Negatywne skutki jej uprawy, jak wzrost cen żywności lub deforestacja, mogą przeważać nad korzyściami wynikającymi z tej metody produkcji włókien.
W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych włókien, które mogą stanowić alternatywę dla tych istniejących dotychczas. Jednym z nich jest Sorona. To materiał produkowany przez firmę Dupont, która w roku 1935 wynalazła nylon stanowiący doskonałą alternatywę do poliestru. Choć jego właściwości są zbliżone do poliestru, nylon produkuje się z włókna PTT, które pozyskuje się drogą fermentacji glukozy i przetwarzania ziaren kukurydzy. Materiał ten ma szerokie zastosowanie i jest wykorzystywany do produkcji strojów kąpielowych, kurtek puchowych czy sportowej odzieży technicznej. W bardziej wyszukanych wariantach łączy się go z jedwabiami, bawełną oraz lnem. Z kolei Orange Fiber jest firmą wywodzącą się z Sycylii. W swoim procesie produkcyjnym wykorzystuje odpady owoców cytrusowych, które nie nadają się do produkcji soku owocowego. Z odpadów tych firma uzyskuje celulozę wykorzystywaną do produkcji włókna, które świetnie sprawdzi się zarówno samodzielnie, jak i w połączeniu z innymi włóknami. W ostatnich czasach wiele innowacyjnych firm uruchomiło produkcję podobnych włókien. Wśród nich wymienić można Mylo – imitację skóry produkowaną z grzybni, Pinatex – sztuczną skórę z liści ananasa, Wineleather – materiał zbliżony do skóry pod względem właściwości oraz estetyki, ale produkowany z odpadów pochodzących z produkcji wina oraz Lanital, przemianowany niedawno na Qmilk – zbliżone do wełny włókno pozyskiwane z mleka; zostało ono wynalezione w roku 1935 i od niedawna powracające do łask z uwagi na swój zrównoważony charakter. To lekkie, hipoalergiczne, przewiewne i antybakteryjne włókno jest miłe w dotyku, a co więcej dobrze utrzymuje ciepło oraz odznacza się stosunkowo niewielkim śladem wodnym. Do produkcji jednego kilograma tego materiału zużywa się dwa litry wody; dla porównania, do produkcji takiej samej ilości wełny wykorzystuje się 10.000 litrów wody.
