Materiały wolne od okrucieństwa

Są to materiały pochodzenia zwierzęcego, takie jak skóra, jedwab lub wełna, w których produkcji kategorycznie zabronione jest poddawanie zwierząt jakiejkolwiek przemocy.

Dla przykładu, produkcja jedwabiu wiąże się z zabiciem maleńkiej ćmy zamieszkującej kokon: na każdy kilogram jedwabiu przypada około 6.000 zabitych owadów. Wolną od okrucieństwa alternatywą dla tradycyjnego jedwabiu jest tak zwany „jedwab pokoju” lub „ahimsa”, który pozyskuje się dopiero w momencie, gdy ćma opuści kokon. Proces jest ten jest dłuższy (kilka tygodniu w porównaniu do 15 minut w przypadku metody tradycyjnej) i bardziej pracochłonny, ponieważ nie stosuje się w nim chemikaliów. Pozyskiwany w ten sposób materiał jest niższej jakości niż jego konwencjonalny odpowiednik. Wynika to z faktu, że podczas opuszczania kokonu ćma narusza jego strukturę, doprowadzając w ten sposób do zerwania włókien, co z kolei pogarsza jego jakość. Obecnie trwają badania nad stworzeniem syntetycznego jedwabiu hodowanego w laboratorium (jak ten marki Stella McCartney) oraz pozyskiwania go w ramach recyklingu.

W przypadku skóry oraz wełny, głównymi zarzutami skierowanymi w stronę tych materiałów jest to, jak traktuje się i hoduje zwierzęta wykorzystywane do ich produkcji.

Źródło: https://unsplash.com/photos/YmyD-gq6x1A

Wolna od okrucieństwa skóra nie może być pozyskiwana wskutek zabicia zwierzęcia; zamiast tego, powinna ona stanowić produkt odpadowy produkcji mięsa, który w innym wypadku byłby przeznaczony na straty.

Z kolei produkcja wolnej od okrucieństwa wełny wyklucza złe traktowanie zwierząt, jak np. mulesing, czyli chirurgiczne usuwanie pofałdowanych kawałków skóry z tylnej części ciała owiec merynosowych, często bez stosowania znieczulenia. Jest to zabieg mający zapobiec rozwojowi muszycy (objawiającej się podskórną obecnością larw muchy) u owiec, których gęste runo i wilgotne fałdy skórne stanowią idealne siedlisko pasożytów. Choć rząd Nowej Zelandii zakazał tej praktyki w roku 2018, australijscy hodowcy zagorzale jej bronią i stosują tę metodę zapobiegania muszycy.

Oznaczenia takie jak PETA Approved oraz PETA Cruelty Free, a także oznaczenia stworzone z myślą o wełnie merynosów, jak ZQ oraz RWS (Responsible Wool Standard), stanowią gwarancję troski producentów o dobrostan zwierząt i całkowicie wykluczają możliwość stosowania mulesingu w procesie produkcji.