Włókna regenerowane

Włókna regenerowane są produkowane z surowców pozyskiwanych z odpadów z przemysłu tekstylnego, odpadów przedkonsumenckich (takich, które pochodzą z procesu produkcji) lub odpadów pokonsumenckich (pochodzących z ostatniej fazy cyklu życia tkaniny lub artykułu odzieżowego).

Wśród korzyści płynących z wykorzystywania włókien regenerowanych wymienić można ograniczenie zużycia zasobów naturalnych, mniejszą ilość powstających zanieczyszczeń, a także spadek zużycia wody oraz energii.

W przypadku zarówno bawełny, jak i wełny, wykorzystywane materiały odpadowe są w pierwszej kolejności segregowane pod względem rodzaju, koloru oraz wagi włókna. Wszystkie akcesoria, takie jak zamki oraz guziki, które nie mogą wziąć udziału w procesie regeneracji, są usuwane. Gdy już powstaną bele jednolitego materiału, jest on poddawany myciu, następnie rozdrabniany na maleńkie kawałki, karbonizowany (jeśli zachodzi konieczność usunięcia z niego włókna celulozowego), a następnie przędzony. Najbardziej powszechna jest metoda mechaniczna. Alternatywnie, w przypadku materiałów składających się z mieszanek włókien, które trudno się oddziela, możliwe jest poddanie ich recyklingowi chemicznemu.

Regeneracja włókien tekstylnych jest możliwa wtedy, gdy dany artykuł odzieżowy jest wykonany w 100% lub niemalże w 100% z jednego rodzaju materiały, niezależnie od tego, czy jest to surowiec pierwotny, czy regenerowany. Dla przykładu, pierwotne włókno kaszmirowe może być poddawane regeneracji do pięciu razy, wówczas, gdy jeans może być regenerowany do trzech razy. Wybierając odzież bawełnianą lub wełnianą o niskiej zawartości materiałów syntetycznych, możesz tchnąć w swoje ubrania nowe życie.

W dalszej części tego podręcznika poznasz GRS (Global Recycle Standard) oraz RCS (Recycled Claim Standard), które są certyfikatami poświadczającymi, że dany materiał został poddany recyklingowi.

Źródło:  https://unsplash.com/photos/pouTfHUG430

Wełna regenerowana

Po raz pierwszy wełnę poddano regeneracji w Prato, we Włoszech, pod koniec XIX wieku. To właśnie tam każdego roku produkuje się około 22 ton regenerowanej wełny. Regeneracja wełny jest znacznie bardziej przyjazna środowisku niż tradycyjna produkcja. Wynika to z tego, że w procesie tym drastycznie ogranicza się zużycie surowca, jakim jest wełna. Aby wzmocnić materiał regenerowanej wełny często używa się pewnej ilości nowych włókien jako domieszki, ale procent ten jest niewielki. Proces ten umożliwia pominięcie barwienia lub przebarwiania włókien, co generuje znaczne oszczędności wody i środków chemicznych. Z Prato wywodzi się marka Rifò, która znana jest z wykorzystywania regenerowanych materiałów do produkcji ubrań. Marka powstała w roku 2017, a przyświecał jej cel ożywienia tradycji historycznej prowincji, z której się wywodzi. By dowiedzieć się więcej na ten temat, zapoznaj się ze studium przypadku na końcu tego podrozdziału.

Regenerated wool, Źródło: Lottozero