Krawiectwo/produkcja metodami rzemieślniczymi

W trakcie pandemii byliśmy świadkami renesansu chałupniczych metod wytwarzania dóbr, a inicjatywy zrodzone z pragnienia odkrywania nowych technik, pobudzenia kreatywności oraz nabycia nowych umiejętności często przeradzały się w działalność gospodarczą oraz start-upy. Nigdy wcześniej nie pojawiło się tyle domowych marek, dzianin, dodatków oraz projektów modowych wkraczających na scenę niezależną.

O ile szybka moda zdemokratyzowała dostępność artykułów modowych, ignorując istotę procesu produkcji na rzecz ciągłej zmiany stylów oraz dostarczając odzież po bardzo niskich cenach, to omawiany obecnie trend zdaje się zmierzać w przeciwnym kierunku, ceniąc jakość wykonania, znajomość technik przetwarzania tkanin oraz wyjątkowość danego artykułu wyżej niż jego nowość.

Bardzo często techniki rzemieślnicze są utożsamiane z wyższą jakością oraz know-how. Tak jest w przypadku konceptu Made in Italy, którego prestiż wynika przede wszystkim z tego, że jest kojarzony z włoską tradycją rzemieślnictwa.

Mówiąc o produkcji na niewielką skalę nie wolno zapomnieć o kwestii dłuższego czasu koniecznego do wykonania danego rodzaju pracy. W ten sposób rzemieślnictwo staje się sposobem na spowolnienie fazy projektowej i produkcyjnej.

Warto również wspomnieć o kosztach, które będą wyższe niż w przypadku produktów produkowanych na masową skalę, ale adekwatne w odniesieniu do ręcznie wykonanego wyrobu dostępnego w ograniczonej liczbie egzemplarzy.

Miejmy nadzieję, że rosnąca popularność tradycyjnych metod produkcji pomoże konsumentom zrozumieć, że ubrania nie powinny być dobrami jednorazowymi, ale trwałymi i używanymi jak najdłużej.

Źródło: Lottozero, ph.Rachele Salvioli